Trujillo - Vanuit de bergen in Huaraz is het enkele uren afdalen naar zeeniveau voordat we aankomen in Trujillo, onze tussenstop alvorens we verder langs de Noordkust van Peru omhoog reizen. We komen om 4u ’s ochtends al aan in het busstation en ons hostel opent pas tegen 6u30 de deuren.
Huacachina - Weer een nachtbus verder arriveren we ’s morgens in Ica. In dit stadje is niet veel te beleven en hier blijven we niet overnachten. We nemen een taxi naar het enkele kilometers verder gelegen Huacachina waar alles te doen is.
We rijden met een dagbus van Copacabana naar Puno waar we 1 nacht spenderen en gaan daarna verder richting Cusco. Het is hier dat we eind juli opnieuw naartoe zullen gaan om de Inca Trail te wandelen. We zijn hier nu ook al omdat deze dagen de grootste Inca feestdag in Peru gevierd wordt, Inti Raymi.
We reizen verder naar het Titicacameer, gelegen tussen de grens van Bolivia en Peru. We nemen een bus (vol Hollanders die op georganiseerde tour zijn) en enkele uren later arriveren we in Copacabana.
Na de jungle reizen we door naar de hoofdstad van Bolivia, La Paz. We hebben ons laten vertellen dat La Paz een grote en onaangename stad is dus we plannen hier niet al te veel tijd. Wat we hier zeker willen doen is de ‘death road bike ride’. Dit is een downhill mountainbike tocht langs één van de voormalige gevaarlijkste wegen in de wereld.
We zien de stad Potosi eerder als een tussenstop naar hoofdstad Sucre, volgens velen 1 van de leukste steden in Bolivia/Zuid-Amerika. Het is wel zo dat er opnieuw een nationale staking aan de gang is (het lijkt erop dat ze hier graag staken) en het is niet zeker of we wel in Sucre zullen geraken wegens de vele wegblokkades.
We zullen de Argentijnse grens oversteken in Villazon om van daaruit verder te reizen naar het dorpje Tupiza in het zuiden van Bolivia. Onze bus brengt ons tot aan het busstation in het centrum van Villazon, waarna we zelf een klein stukje dienen te wandelen tot aan de grensovergang.
Na Cafayate reizen we door naar het volgende Andes dorpje, genaamd Amaicha del Valle. We hadden op voorhand gelezen dat deze bestemming vaak wordt overgeslagen door toeristen, maar toch de moeite waard zou zijn om te bezoeken. Bij aankomst merken we meteen een groot verschil met Cafayate.
Vanuit San Pedro de Atacama (Chili) nemen we in de ochtend de bus richting Salta, Argentinië. Deze grensovergang wordt vaak gebruikt door toeristen en het zou geen probleem mogen zijn om hier vlot door te geraken.
We vliegen opnieuw naar Santiago de Chile en we doen niet veel meer dan een bezoekje aan een koffiebar en onze favoriete ijsjes-zaak te brengen. De volgende dag willen we de grens oversteken naar Mendoza in Argentinië om zo onze tocht in Zuid-Amerika verder te zetten.
We landen in de hoofdstad van Chili, Santiago. We besluiten om enkele dagen in ons hostel te blijven om onze verdere planning te bekijken. We hebben immers nog geen idee hoe we onze reis door Latijns Amerika zullen aanpakken.
Na enkele uren vliegen landen we op 1 van de meest afgelegen eilanden ter wereld, Paaseiland of Isla de Pasqua (Spaans) of Rapa Nui (oorspronkelijke taal).
Cusco - Aangekomen in Cusco voelen we terug de hoogte, 3400 meter boven zeeniveau, die op onze adem pakt en voonamelijk fysieke inspanningen als wandelen gaan veel moeizamer. Veel water en coca-thee drinken helpt en na enkele dagen zijn we helemaal geacclimatiseerd.